Wykaz dostępnych badań słuchu wykonywanych w pracowni audiometrycznej CM Sabamed w Krasnem
Audiometria tonalna
Badanie, które nie wymaga specjalnych przygotowań pacjenta. Polega na ocenie odpowiedzi osoby badanej (poprzez wciskanie guzika lub pokazywanie ręką) na dźwięki generowane do słuchawek założonych na uszy.
Po każdorazowej reakcji technik dokonuje modyfikacji częstotliwości i głośności dźwięków – powtarza te czynności do momentu, w którym pacjent przestanie reagować na sygnały, a odpowiedź będzie powtarzana kilkukrotnie w jednym miejscu.
Wyniki umożliwiają ustalenie skali ubytku słuchu oraz ocenę progu słyszenia, co stanowi podstawę do ustalenia diagnozy i leczenia. Podczas testów każde ucho sprawdzane jest osobno.
Ze względu na konieczność współpracy osoby badanej z protetykiem słuchu/ audiometrystą, badanie audiometrii tonalnej wykonuje się u dzieci od 5 do 6 roku życia. U pacjentów młodszych wykonuje się inne badania, zgodne z wiekiem rozwojowym – tak zwane badania obiektywne, w których pacjent nie musi brać aktywnego udziału.
Audiometria impedancyjna
Jest badaniem obiektywnym, polegającym na pomiarze ciśnienia w uchu środkowym, odruchów mięśnia strzemiączkowego i napięcia błony bębenkowej.
Audiometria impedancyjna obejmuje następujące testy:
- tympanometrię, czyli pomiar ciśnienia w uchu środkowym,
- pomiar odruchu z mięśnia strzemiączkowego ,
- test drożności trąbki słuchowej (ETF) – wykonywany powyżej 5 roku życia.
Badanie jest całkowicie nieinwazyjne i bezbolesne, jednak wymaga małej ruchliwości podczas wykonywania pomiaru.
Polega na wprowadzeniu do ucha sondy, zakończonej dobraną do wielkości ucha nasadką. Sonda wraz z nasadką wprowadzana jest mniej więcej na głębokość około 3 do 5 mm, do przewodu słuchowego w celu jego szczelnego zamknięcia.
Tympanometria polega na pomiarze oporu akustycznego i ciśnienia w uchu środkowym. Ciśnienie w przewodzie słuchowym zewnętrznym dostarczane jest do ucha w taki sposób, aby uzyskać je identyczne jak to panujące w uchu środkowym (po drugiej stronie błony bębenkowej).
Wynik pomiaru przedstawiony jest na wykresie, tzw. tympanogramie.
Badanie odruchu mięśnia strzemiączkowego jest ściśle powiązane z tympanometrią i przeprowadza się je automatycznie po niej podając do ucha bodziec dźwiękowy o częstotliwościach 500, 1000, 2000 i 4000 Hz (tzw. “piski”) w zakresie natężeń od 80 do 100dB.
Test drożności trąbki słuchowej (ETF) polega na umieszczeniu sondy tympanometru w kanale ucha zewnętrznego, a następnie zbadaniu wyjściowego ciśnienia w jamie bębenkowej podczas wywołania ujemnego ciśnienia w jamie bębenkowej (przełknięcie śliny przy jednoczesnym zatkaniu nosa palcami) oraz po wytworzeniu w niej nadciśnienia (wdmuchaniu powietrza do zatkanego palcami nosa tzw próba Valsalvy).
Audiometria impedancyjna jest badaniem nieinwazyjnym i bezbolesnym. Wymaga natomiast małej ruchliwości dziecka podczas pomiaru. Jest to badanie dedykowane dla dzieci, w których występują problemy z wadą wymowy, bólem ucha, częstymi infekcjami, oddychaniem przez usta, chrapaniem, niedrożnością zatok, przerostem III migdałka, podejrzeniem niedosłuchu u dzieci w wieku uniemożliwiającego wykonanie badania subiektywnego to jest, audiometrii tonalnej.
W przypadku dzieci niespokojnych istnieje możliwość wykonania tympanometrii oraz odruchów z mięśnia strzemiączkowego we śnie, gdyż nie wymagają one współpracy pacjenta.
Audiometria słowna
Służy ocenie zrozumienia mowy słyszanej przez osobę badaną. Pozwala na ocenę wydolności słuchu, a więc zdolność do komunikacji w życiu codziennym.
Badanie audiometrii słownej jest badaniem nieinwazyjnym. Wykonywane jest w słuchawkach audiometrycznych. Do każdego ucha podawane są wyrazy/ liczby/ logatomy, przy różnych natężeniach dźwięku. Zadaniem osoby badanej jest powtarzanie materiału dźwiękowego zaraz po jego podaniu.
Badanie przeprowadzane jest przy ścisłej współpracy z Pacjentem i jest badaniem uzupełniającym diagnozę rodzaju niedosłuchu oraz innych zaburzeń słuchowo- błędnikowych.
Badanie audiometrii słownej wykonywane jest u dorosłych i dzieci od około 6 do 7 roku życia. U dzieci może być wykorzystane w czasie diagnostyki Centralnych Zaburzeń Przetwarzania Słuchowego
Otoemisja akustyczna (TEOAE/DPOAE)
Jest odpowiedzią komórek słuchowych ślimaka na podany przez sondę impuls tonalny lub trzask. Jest podstawowym badaniem przesiewowym u noworodków, wykonywanym w drugiej dobie życia dziecka.
Badanie polega na rejestrowaniu odpowiedzi w częstotliwościach innych niż częstotliwość podawanego bodźca. Poza zastosowaniem otoemisji w badaniach przesiewowych słuchu u noworodków, znalazła ona należne miejsce w diagnostyce zaburzeń narządu słuchu.
Wiarygodność badań OAE zależy od uwzględnienia ograniczeń zastosowania metody oraz oceny układu przewodzącego ucha, aby zagwarantować prawidłowe dotarcie dźwięku do ucha wewnętrznego (stąd wykonanie badania poprzedzane jest otoskopią ucha i/lub badaniem tympanometrycznym). Zaburzenie ciśnienia w jamie bębenkowej i w przewodzie słuchowym zewnętrznym może mieć wpływ na parametry odpowiedzi otoemisji akustycznej i w rezultacie zafałszować wynik.
Po umieszczeniu w przewodzie słuchowym zewnętrznym sondy pomiarowej, w skład której wchodzą: niewielki głośnik emitujący dźwięki i niewielki, bardzo czuły mikrofon rejestrujący otoemisję, emitowany jest bodziec dźwiękowy biegnący z głośnika. Wprawia on w ruch komórki słuchowe, a te w wyniku owego ruchu wytwarzają wtórny dźwięk odbierany przez mikrofon.
Badanie jest zupełnie nieinwazyjne jednak wymaga małej ruchliwości dziecka podczas pomiaru, jak również specjalnych warunków akustycznych (dziecko nie może płakać, ani mówić). U noworodków i niemowląt badanie najlepiej wykonywać w śnie fizjologicznym (skraca to czas badania i eliminuje możliwość błędu pomiarowego).